نشان ِحال ِخراب است شعر ِاحساسی

ســـلام سوژة نابم برای ِعکاسی

تو انتهای ِخلوصی، شبیه الماسی

هوای ِشرجی چشمت مرا به دریا برد

لـب ِتو اسکلة من ، تو بندر عباسی

هزار و یک گره ِکور می زند به لبت

طناب ِلنـگر ِدل را لـبان ِوسواسی

میان ِبیم و امیدم ز شوق دیدن ِتو

شبیه ِ متن ِ وصیـت برای ِ وراثـی

به عمق بحر نگاهت نمیرسم هرگز

مگر که جامه در آرم به عزم ِغواصی

نمی شود که تو را غیر بوسه حرفی زد

تو مثل ِ برگ شقایق لطیف و حساسی

بیا بمـان که نبازم قمـار ِعمرم را

میان دست ِخرابم تو آخرین آسی