مستی

مستی فقط به چشم تو می‌آید

باقی چشم‌ها خمار تو اند انگار

ای بی خبر ز ِ چشم خمار ِ من

از این میان تو فاصله را بردار

...

باید برای وصف ِ تو یک شعرِ نو سرود ؛ 

این شعرهای کهنه به جایی نمی رسند...

ببین چگونه دچارم به درد دوریِ تو...

بی حال ،
کلافه ،
تب دار ،
افسرده .
نه؛
بیمار نیستم-
طبیعی-ست
خرابی ِ
حالم،
برخی
حوادث طبیعی
خرابی به
بار می آورند ؛
مثلا
زلزله 
یا
نبودن تو ...
®
وقتی طعم
لبت عسل باشد 
و من 
آن دو
وعده بوسه را که تو دادی 
مرورشان
کنم هر روز 
دیابت
اتفاقی طبیعی-ست
®
بیمار
نیستم-
نه ؛
تنها ، 
یک آدم
معمولی-ام
که بی تو،
دچارم به
بلایای ِ طبیعی.

 

بمان کنار من و ماهِ شامِ تارم باش

لب‌هایِ نکویِ تو چشیدن دارد...

تاب

شب، تـاب ندارد دلـم از دوریِ رویت
شب تابِ دلم برقِ دو چشمانِ نکویت
برده‌است قرار و ز دلم تاب ربوده‌ست
آن پیچ و آن تاب که دارد سرِ مویت
در عشق تو چون حافظم و هیچ نترسم
زان نرگس ِ مستِ خشنِ عربـده‌جویت
تو مثل حرم هستی و من زائرِ خسته
که پای پیاده حَرِکَت کرده به سویت
اما نـرسیده به قدمـگاه ِ لبت، آه؛
رانـدیم همانندِ گـدا از سر کویت
حالا بنشینم همه شب در گذر باد
بادا که مرا مست کند باد به بویت

برای شنیدن این شعر اینجا کلیک نمایید

پیشاپیش بابت سرماخوردگی و خش در صدا عذر تقصیر دارم

من از تمام جنگ‌های جهان زخم خورده‌ام(1)

تـن سپردم بـه بازیِ تـقدیـر
خـسته از عشق و عشق بازی‌ها
مثـلِ پاریـسِ بی دفـاعـم کـه
شده تـسلیمِ محـضِ نـازی‌ها

...

شراب و آب؟
نه؛

لبانِ توست
که
سیراب می‌کنند
مرا...

Genocide

برقِ نگاهِ تو

چنگیز،

لبخندِ نابِ تو

هیتلر؛

تو
نسل کُش_ترینِ

همه فاتحانِ

تاریخی...

زین باد صد فریاد...

مویت رها در باد
جان و دلم بر باد
ای داد از این باد
بیداد از ایـن باد